http://www.pokemon-crystal.aaf.pl

Z uśmiechem i pełna zdziwienia widziałam jak stół był bogato ozdobiony. Tak to jedzenie tak uroczyście wyglądało. Podeszłam do stołu i już miałam chwycić gofra, lecz coś szybko zbiło szybę i wkroczyło jakby przed czymś uciekało. Jednak to nie. Małym stworem okazał się Pikachu, który zaczął pokazywać pozy pokemonów. Zachowywał się bardzo dziwnie. W pewnej chwili pomyślałam czy nie jest czyimś pokemonem, bo na to wyglądało, że tak. Był wesoły i zadbany. Kucnęłam przy moim starterze i patrzałam co ma zamiar robić słoneczko. Zaczęła coś mówić swoim pikowatym głosikiem przez co trochę zrozumiałam, że chce coś odgadnąć. Ani chwili dłużej nie czekając pobiegłam po dwa gofry. Byle jak je obsmarowałam dżemolem i jednego gofra podzieliłam na dwa kawałki. Wiedziałam, że Yukio dużo nie je jak na jego apetyt przynajmniej tak mi się wydawało. Dałam stworkowi kawałek a drugiemu Pikachu dałam drugi kawałek a sama zaczęłam jeść całego gofra. Daisy już jadła więc raczej nie jest aż taka głodna. Po chwili poszłam do Violetty i zaczęłam ją wypytywać.
- Znasz tego Pikachu? Jeśli nie to co z nim zrobić? Bo musimy jak najszybciej ruszać !.
Oznajmiłam kilkoma słowami po czym chwyciłam jeszcze parę gofrów suchych i włożyłam do plecaka na zapas. Nie wiedziałam czy wziąć słoik najwyżej moja starterka sama mi spakuje jak będzie chciała.

Ten cały Sandinio jest naprawdę fajny. Widać, że też lubi się bawić. Siedziałam i słuchałam co mówi moja trenerka, a następnie Violetta. Gdy usłyszałam, że te wszystkie Pokemony nas ścigają serduszko zaczęło mi mocniej bić. Trochę ich jest... Uspokoiłam się, gdy kątem oka *bo mam kąt oka xD* dostrzegłam, że Sora chowa kilka gofrów na potem. Co do dżemora to chyba nie musimy go brać i tym samym obciążać Izkę, bo w lesie znajdziemy coś (np. jagody) czym można urozmaicić gofry. Nagle Pikachu znów zaczął pokazywać różne stworki. Ucieszyłam się i od razu zabrałam się za odgadywanie:
- PikaChu Pika... (Meowth, Buneary, trzeciego nie wiem, Turtwig, piątego i szóstego też nie wiem).
Zaklaskałam i uradowałam się. Potem Sandinio wyciągnął jagodę i mi ją podarował. To miłe z jego strony. Uśmiechnęłam się i podziękowałam mu. Pokemon znów zaczął pokazywać. Teraz tylko jedna poza, ale nie wiem jaki to ma być Pokemon.

-Ojć... Na poszukiwaniach ma być Snorlax i chyba Seviper wraz z Loudred albo Exploud. Ostatni to na szczęście Lotad, z nim nie powinno być kłopotów.-Powiedziała i sama złapała swój plecak wraz z jednym gofrem na drogę a na jej ramię skoczył owy Pikachu który dał na koniec jeszcze jedną pozę i powoli susem zaczął pędzić w drogę... Zakrył okno czymś miękkim, bardzo przypominało mech a na dodatek przecież trzeba to jakoś kamuflować przed podróżą. Trzeba ruszać, lecz gdy o mało co nie zdradziliście się otwarciem zobaczyliście przez szparę w drzwiach i zobaczyliście kogoś chyba ze szkoły. Stał przy nim owy Lotad i was szukali? Nie, raczej nie wyglądało to na poszukiwania, raczej ucieczka. Mało się zastanawialiście gdyż znikł z pola widzenia a Violetta otworzyła drugie drzwi z tyłu gdzie przy małych krzaczkach i kilku drzewach było małe dojście do drogi polnej.
-Ta mała ścieżka prowadzi przez bujną, zalesioną okolicę. Gęsto porośnięte drzewa wydzielają gęsty zapach. -Powiedziała jakby czytała jakąś książkę i ruszyła przed siebie z Sandinio i małą małpką o której prawie nie zapomnieliście.

Idąc za dziewczyną Pikachu w pośpiechu wymamrotała parę słówek. Kiwnęłam na znak i wiedziałam o co chodzi. Zdaje mi się, że Violetta właśnie tak postępuje więc nie zawracałam jej tym głowy. Poprzez sporo krzaków trudno było nas dotrzeć chociaż nie ukrywałam parę zadrapań będę mieć, ale to nie jest w tej chwili najważniejsze. Cichutko jak i zwinnie przemieszczałam się co chwilkę ręką dając na boki gałęzie, które przeszkadzały w przejściu. Po chwili poczułam promienie słoneczne najwidoczniej, gdzieś u góry przez konary drzew musiały przechodzić te ciepłe promyczki. To było bardzo przyjemne uczucie tym bardziej w lesie, gdzie wszystko było zielone. Ciągle szłam za Violettą i jej pokemonami. Obyśmy jak najszybciej z tego wyszli, bo to już mnie zaczyna męczyć. Jak na razie bez słów szłam i szłam ach... czułam się jakby ta droga nie miała końca. Mam nadzieję, że za niedługo to wszystko minie jak taki sen.

Spojrzałam w górę i ujrzałam ptaki. Pierwsza myśl była taka aby moja Pikachu z nimi zawalczyła. Chciałam sprawdzić jej umiejętności oraz wybrać Staravię. Jednak wstrzymałam się i rozejrzałam dookoła. *Ps. Napisz mi wszystkie poki jakie są ogniste te co się bawią na trawie oraz na pniu* Po chwili zwróciłam się do Violetty.
- Wiem, że nasz szukają, ale mogłabym choć jedną walkę stoczyć z moją Pikachu. Tu jest tak wiele pokemonów a bardzo mi zależy aby Słoneczko poznała jakiś atak. Wiesz nie staczała jeszcze walki a wiem, że je bardzo lubi.
Spojrzałam na Daisy.
- A ty chciałabyś stoczyć walkę?.
I tu już się nie odzywałam. Szczerze mówiąc rozmyślałam jeszcze o Yukio i miałam taki jeden pomysł, ale to jak będziemy w mieście na jakimś boisku.

-Jak chcesz, gdyby nie to że dom mam na jedynym skrócie do tej polany to inaczej szliśmy byśmy tu z godzinę normalną drogą. Możesz walczyć, ale nie zbyt długo.-Powiedziała i chyba sama patrzyła na jakiś ciekawy okaz, lecz po pewnym czasie ruszyła to śpiącej Pachirisu. Wy zatem zaczynaliście sobie oglądać wszystkie i były tam z typu ognia: kilka Magby, jeden Chimchar, Torkoar i też jeden Vulpix. Czyli kilka pokemonów które są z innych regionów, lecz przecież Magby w tym regionie ewoluuje w Magmortara. Ale, w dali zobaczyliście małą Eevee która bawiła się kamieniem ewolucyjnym!!! Już prawie myśleliście iż stanie się ona biała i pojawi się przed wami jakiś pokemon, lecz jednak to był jeden z nielicznych w których ten pokemon nie ewoluuje. Potem prawie nie w twarz Izki z obrotu na swoim ogonku zwisł Pansear. Ognista małpka z regionu Unova którego tu raczej być nie powinno.
-O, Pansear! Nie wiedziałem że są w tym regionie!-Powiedziała Violetta która głaskała już prawie jej Pachirisu. Ma talent do oswajania pokemonów, gdyż prawie bez walki chce coś zrobić.

Widząc małpkę uśmiechnęłam się. Niech pozostanie tam, gdzie jest i ogląda walkę. Rozejrzałam się dookoła widząc wiele ognistych pokemonów. Jednak zainteresowała mnie Eevee oraz Chimchar. Pomyślałam sobie nawet jeśli Violetta ma tak dobre reakcje z pokemonami i potrafi je oswoić to chciałam aby cudem zbliżyła się do Eevee. Bardzo wielbiłam tego pokemona. Po chwili odezwałam się.
- Violetta widzę, że świetnie radzisz sobie z oswojeniem pokemonów.
Po chwili ciszej powiedziałam, bo zrobiło mi się głupio.
- Aaa..czy mogłabyś zawołać Eevee?. Jest naprawdę kawaii!! *słodka*
Po chwili spojrzałam na moją starterkę a rywala już wybrałam.
- Dobra słoneczko! czas się rozgrzać. Chimchar będzie twoim rywalem!.
Widziałam jak myszka napręża swój grzbiet wystawia kiełki i poważnym wzrokiem paczy na małpkę.
- Ok widzę, że jesteś gotowa! a więc do boju!. Szybko zacznij biec na małpę i odbij się od swoich łapek w górę. Zapewne Chicmhar spojrzy w górę a przez słońce *chyba jest xd*, które będzie razić go w ślepia nie będzie mógł zaatakować. Ty wykorzystasz to i użyjesz Elektrycznego szoku. Cała elektryczność ''walnie'' twojego rywala. Potem, gdy będziesz spadać to postaraj się na swój ogon a następnie robiąc fikołka odskocz. Czekaj na ruch małpki, a gdy będzie chciała zaatakować to zrób zgrabny unik. Wtedy szybko pobiegniesz za rywala i z całej siły walniesz go w plecy. Gdy mały będzie leżał to wykorzystasz to i łapkami nabierzesz trochę piasku i rzucisz w jego oczy. Szybko nie czekając zaczniesz go drapać oraz gryźć. Dasz radę Daisy!!
Dopingując pokemonowi kątem oka paczałam co też robi moja towarzyszka.

Już miałam zacząć wykonywać poszczególne ataki, ale wtedy okazało się, że małpka nie lubi walczyć. Nie można nic na siłę. Tak jak powiedziała Violetta, lepiej go zostawić w spokoju (Peansera - czy jakoś tak). Stoję sobie, stoję, aż tu nagle coś mokrego przeleciało mi po plecach. Dynamicznym ruchem odskoczyłam i wypuściłam lekkie iskierki. Przestraszyłam się, że jakiś stworek chce mnie zaatakować. Był to jednak Eevee lunatyk. Hehe. Lisek po przebudzeniu chyba się zdziwił i nieco przestraszył, bo odskoczył jeszcze gwałtowniej ode mnie. Trząsł się jak galaretka (taka owocowa, mrrr...). Paczyłam na niego starając się uspokoić Pokemona wzrokiem. Zmieniłam miny z wystraszonej na taką w stylu :3 i pomachałam do niego. Mam nadzieję, że się uspokoi i przestanie mnie lękać. Wolę się jednak póki co nie zbliżać i nie straszyć go jeszcze bardziej. Stojąc tak zastanawiałam się czemu te Pokemony się mnie boją. O ile mi wiadomo Pikachu nie są zbytnio mroczne, ani silne. Bardziej wyglądają na pluszaki, które można by było tulić godzinami.

Gdyż Daisy to jednak pluszak i mała Eevee otrząsał się ze swojego lunatykowania zeskoczyła z ramion Izki i mogła by uciec, lecz tylko zaczynała okrążać Daisy i potem znowu z znienacka polizała jej ogon! Była tam czekolada, widać sny mają trochę prawdy. Widocznie gdy była na stole jej ogonek zanóżył się w naleśniku albo innym słoiku z jedzeniem gdzie była owa czekolada. Potem przechyliła w lewo swój łepek i nawet się zaśmiała dodając okrzyk 'Evi!'. Teraz lekko można było się domyślać, gdybyście lizały wielkiego lizaka który po obudzeniu się stał by się np. Beatic albo innym pokemonem którego w prawdzie lizaliście to jaki był by wasz odruch? Ten pokemon jest widać jeszcze młody i wie, że życie ma wiele niespodzianek i to była jedna z nich. Wygląda na lekko zdziwionego, przecież Pikachu to rzadkość w tym oto regionie. Ale przynajmniej teraz widać że ten Eevee lekko prawdopodobnie polubił Daisy. Położył się na plecach i zaczął robić małą gimnastykę wyginając się jak wąż. Tylko Violetta zobaczyła mały kłopot, ludzie idą. Porwała się nagle jakby biegła w walce o złote kalesony i przy tym pokazała widoczny cień ludzi którzy się tu zbliżają! To oni, poszukiwacze którzy szukają was, Ciebie, Daisy, Yukio i pewno są z tymi pokemonami który pokazywał Sandinio w domku.
-Pędem, już tu są!-Powiedziała już prawie w innej części polany Violetta.

Widziałam jak Eevee zaczęła dogadywać się z Daisy. Bardzo mnie to ucieszyło, lecz po chwili szczęścia minęło. Już widać było z tyłu poruszające się krzaki. Tak to oni! szukali nas grr.. >.<. Czułam jak Daisy na mnie wskoczyła razem z Eevee zostawiając ją na moich rękach. Sama jednak zeskoczyła i ciągnęła mnie za nogawkę abym pobiegła. Strasznie się bałam, że złapią moją starterkę, ale po co? przecież oni szukali mnie z Daisy, ale gdyby tak pomyśleć to łapiąc ją próbowali by mnie zwabić no i udało by im się to. Na pewno bym nie opuściła mojej myszki <3, którą kocham nad życie. Dobra myślenie na potem teraz wiać!. Zaczęłam biec trzymając mocno Eevee, która patrzała przed siebie nastawiając uszy. Musiałam przedostawać się przez te krzaki grr... Violetta prowadziła mam nadzieję, że wyprowadzi nas stąd i nas nie znajdą. Co chwilkę oglądałam się za siebie aby nie zgubić Daisy *no chyba, że biegnie przede mną*. Martwiłam się bardzo więc oczy miałam wszędzie. Jeśli coś to będę krzyczeć aby nam ktoś pomógł uwolnić Daisy. Grr o czym ja myślę ! nie pozwolę aby ją złapali!. Biegnę dalej.....