http://www.pokemon-crystal.aaf.pl

Gdy tak próbujecie jakoś to wszystko poukładać w myślach dziewczyna zaczyna gadać i na dodatek jeszcze bardziej mieszając wam w głowach.
-Dobra, to ja Violetta Mexas-Powiedziała, lecz nadal mało to wam mówiło.Teraz przynajmniej wiecie że są z tym wielkie kłopoty. Nagle usłyszeliście jednak przyjemny znak, Burma udała się złapać. Teraz wiecie jedno, nie ma czasu na skanowanie i inne. Dziewczyna zaczyna się oddalać i z gestem twarzy podobnej do takiej jakby chciała za wszelką cenę was tam zaprowadzić do lasu. Policja pewnie zaraz będzie powiadomiona jeśli nie jest już na twoim tropie.
-No chodź, jak nie chcesz mieć jeszcze większych kłopotów.-Powiedziała i powoli się oddalała oraz wypuściła jakiegoś pokemona na powietrze i zaczął świecić. To był pokemon jak guzik, lecz pomoże wam w drodze przez las.

Fajnie, że Burmy jest teraz Pokemonem Izy, ale jednak nie nadążam za tym co się wokół mnie dzieje i jakoś nie potrafię teraz skakać z radości. Popatrzyłam na dziwną dziewczynę, a potem na Sorę. Tak jak już wybrałyśmy, idziemy za Violettą. Oby nie wpakowała nas w jeszcze większe bagno. Jakoś nie potrafię jej zaufać. Nie wiem czemu, ale wydaję mi się, że coś kręci. Niestety nie mamy i tak żadnego planu, więc nic nie tracimy idąc z ów postacią. Co jakiś czas podczas drogi odwracam się, by zobaczyć, czy nikt nas nie śledzi oraz czy nie nadjeżdża policja. Po kilku minutach wędrówki przestałam się już tym interesować i wtuliłam się mocno w swoją panią. Tu jest tak cieplutko na jej ramieniu i czuję się taka bezpieczna.

Uff.. zakręcona szłam za dziewczyną, a gdy ujrzałam domek lekko uśmiechnęłam się, ponieważ w środku lasu on był i sądzę, że na razie będzie dobrą kryjówką. Jednak długo nie mogłam zostać w domku i wciąż się ukrywać. Chociaż jest ciemno a w domku jest ciepło i moje pokemony mogłyby coś zjeść. Przy okazji zaprzyjaźniły by się z Chichar'em a ja bardziej poznam Burmy'ego. Gdyby tak pomyśleć to jakbym teraz wyruszyła w podróż to bym zabłądziła a w dodatku nie mając ognistego poka przy sobie nic nie zdziałam. Postanowiłam wyruszyć jutro rano a teraz wolę się rozkoszować tym ciepłem. Po chwili bardziej pewnie i głośniej zaczęłam się odzywać.
- Masz silnego pokemona i bardzo ładnego. Mogę się rozgościć w tym domku? Mam nadzieję, że nie będę przeszkadzać.
Spojrzałam na małą Daisy i czekałam aż dziewczyna się do mnie odezwie.

-Nie, nikt mi nie przeszkadza. Ale pamiętaj, że zawsze trzeba będzie mieć się na baczności. Jak około rok temu ja, przecież i tak uciec można zawsze, lecz nikt nie jest dobry w skryciu się.-Powiedziała i ruszyła to prowizorycznej kuchni. Pokemon Violetty był dość wesoły, skakał i bardzo się cieszył iż ma kogoś dobrego do zabawy... Fikał koziołki i inne, lecz był bardziej przy piecyku. Teraz jednak jest noc i trzeba odpoczywać, gorzej czy da się przenocować...
-Łap!-Usłyszeliście zza kuchni a wnet wyleciała taca którą złapała małpka dając wam coś do picia. Było tam aż sześć kubków z ciepłą herbatką. Tylko kontem oka zobaczyliście że jest teraz tylko o 1/2 godziny po waszej ucieczce.
---
Po skanowaniu i przepraszam za długość.

Widziałam jak owe stworki się świetnie bawią. Potem dziewczyna przyniosła nam herbatę i chyba czekoladę, bo widziałam jak słoneczko pije koło kominka. Ja natomiast wzięłam herbatę. Usiadłam po turecku na podłodze koło kominka i paczałam w ogień, który idealnie zlewał się z niebieskim kolorem. Wychodził taki dziwny kolor błękit kojarzył mi się z falą a czerwony z płomieniem. Rozmyślałam, że fala przykrywa ogień i to tak jakby ze sobą się kłóci. Rozmarzyłam się trochę i nie wiedząc nawet kiedy zauważyłam, że wypiłam już herbatę. Następnie kątem oka obczaiłam całe pomieszczenie, w którym się znajdowałam razem ze słoneczkiem ognistą małpką oraz trenerką. Po chwili przypomniało mi się, że mam jeszcze jednego pokemona. Szybko złapałam za ball i podrzuciłam go a przede mną ujawnił się słodki Burmy wydający swoje odgłosy w stylu '' Burmi''. Mały pokemonek wyglądał na wesołego i bardzo ciekawski rozglądał się, gdzie przebywa. Uśmiechnęłam się milutko do niego i pogłaskałam go. Puściłam oczko do Daisy na znak, że mały stworek dobrze się czuje. Po chwili wyjęłam pokedex kliknęłam w niebieski duży przycisk i słuchałam co ma mi do powiedzenia.

Gdy dowiedziałam się o wszystkim uśmiechnęłam się i dałam palec na usta. Spojrzałam w górę oznaczało to, że myślę zawsze tak robię, gdy o czymś myślę. Po chwili pełna energii oznajmiłam.
- Wiem! Będziesz miał na imię Yukio *czyt. Jukio *
Spojrzałam na pokemona z blaskiem w oczach pełna podniecenia. Następnie swój wzrok skierowałam na Daisy. Jednak nagle usłyszałam dziewczęcy głos Violetty.
- Hm.. mówiąc szczerze to jak najdalej od tego miasta. Wiesz szkoła mnie wykańcza i postanowiłam wyruszyć. Teraz policja mnie szuka przez moich rodziców, którzy się o mnie martwią. Muszę się ukrywać aby nikt mnie nie znalazł. A przygoda razem z moją Pikachu i resztą pokemonów jest moim marzeniem. Spełniło się, ale nie do końca tak sobie to wyobrażałam. Ucieczka z domu trochę się porobiło uff...
Po popaplaniu językiem dziewczyna ruszyła na górę coś robić. Ja w międzyczasie wstałam i spytałam się owych pokemonów.
- Idziemy spać, jeść czy co chcecie robić?.
Czekałam na odpowiedź a co najlepsze przypomniała mi się właśnie w tej chwili moja sąsiadka z kotami. A czemu? Tego nie wiem -.-.

Ostatnio edytowany przez Izka (2012-03-03 14:22:18)

Noc niedługo ustąpi, lecz trzeba odpoczywać. Ruszyłyście po drewnianych schodach które zaczynały skrzypieć gdy byłyście na 10 schodku, lecz na 13 był takie sufitowe drzwi które utworzyłyście i byłyście już na górze. Światło księżyca zastępowało światło a kawałek kominka dawał wam ciepło. Nie było zbyt ciepło ani zimno, tylko około -1 stopnia i było dość lepiej. Violetta zapaliła wam lampę nawtową i pokazała łóżka. Były dość prowizoryczne, stare łoże chyba takie jak zza czasów królów. Na dodatek kilka takich mebli jak krzesło bez jednej nogi czy też śpiwory wraz z starymi naczyniami. Był to chyba strych, lecz po kilku błyskawicznych ruchach małpki zrobiło się tu dość schludnie.
-Jak coś pukajcie w... rurę. Szybko się zjawimy i uwaga na starocie. Trochę tego jest, kilka książek czy innych ale powinno wam tu nic złego się nie dziać.-Powiedziała i zeszła pukając przy tym w rurkę która była przy zejściu wraz ze swoim pokemonem. Teraz macie tu pokój do własnej dyspozycji i nawet jest pianino!!! co prawda lekko zniszczone, ale może zagracie? Przez drewniane deski będzie pewnie słychać, lecz nawet przez jakąś szparę widać Violettę i jej stworka. Oni też ruszają na spoczynek, bo i tak noc jest jeszcze krótka.

Lubię takie miejsca jak to. Tak mrocznie, staro i trochę strasznie. Zawsze marzyłam by zamieszkać w podobnym domu, który kłębił by w sobie wiele niezliczonych tajemnic. Gdy weszłam do pokoju poczułam zapach staroci. Taki specyficzny, który towarzyszy zakurzonym książką i pokręconym sekretom. Rozejrzałam się ostrożnie w obawie przed tym, iż zaraz coś na mnie runie. Obeszłam cały pokój. Idąc obok regałów z różnymi tomami powieści czytałam ich tytuły. Niektóre były dość normalne, ale reszta otulona po szyję w dziwaczności. Po obejściu pomieszczenia wróciłam do Izy. Otarłam się o jej prawą nogę i ziewnęłam. Wtem trenerka podniosła mnie i Yukio, a następnie powoli ułożyła na wielkim łóżku. Poczułam jak zapada się pod naszym ciężarem, a następnie znów lekko "pęcznieje". Przykryta milutkim kocem miałam ochotę tylko na spanie. Powieki same mi się zamknęły. Przez chwilkę słuchałam jeszcze jak Sora czyta poszczególne fragmenty książek, ale działo to na mnie jak kołysanka. W mgnieniu oka zasnęłam...

Jak miło było zanurzyć się w ciepełku i móc pozwolić swoim myślą odpłynąć daleko w krainę snu. Pierwsze co mnie obudziło to słoneczko. Mrr... uwielbiam jak jego promienie kładą się na mojej twarzy i delikatnie wybudzają. Bez zbędnego wrzasku. Potem otworzyłam oczka. Usłyszałam śpiew poke-ptaków. Taki cichutki i przyjemny dla ucha. Już miałam ochotę znów zanurzyć się w marzeniach, ale nie mogłam, bo wnet usłyszałam głos Violetty. Przeszył mnie na wskroś. Tak, że aż podskoczyłam do góry i zapiszczałam. Brr... mogła sobie darować taką pobudkę. Zeszłam wolnym krokiem z łóżka i wylizałam sobie uszy *jak królik*. Potem, by całkowicie obudzić Izę i zwlec ją z łóżka musiałam użyć radykalnych środków. Znów wdrapałam się na wyrko, ale tym razem nie miałam zamiaru się kłaść. Ugięłam lekko łapki i wyskoczyłam do góry, a następnie wylądowałam na nogach swojej trenerki. To ją powinno postawić i przebudzić : )

Gdy tak po tych konwencjonalnych środkach i mniej przyjemnych zeszliście na dół po tych schodach.. Otworzyłyście prowizoryczne drzwi w podłodze i po tych małych schodach trafiłyście na dół budząc pewnie pokemony mieszkające w piwnicy zgrzytaniem spróchniałych desek. Na stole czekała was przemiła niespodzianka, naleśniki, gofry, dżemor Wszystko czego dusza zapragnie, przynajmniej jest tu wielki plus co do tego miejsca. Chimi czekał na was z tacką i napojem, widać macie dość dużo szczęście jeść coś takiego w tym miejscu.
-Musicie się pośpieszyć, dziś o 14 mają przeszukać las! Ja też muszę ruszać...-Powiedziała z już plecakiem na ramieniu, widać nie żartuje. Teraz czekają tylko na was i chyba nie wiadomo do której byście spały gdyby nie oni. Wnet do waszego domku przez okno wpadł Pikachu który ciągle pokazywał na szacowane miasto robiąc takie pozy: ,, czy też .